Expositie HBK-4 2024

Studenten aan het woord

Testimonia

“De combinatie van beeldend werken, psychologie en filosofie spreekt mij zeer aan. Voor mij kan het één niet zonder het ander.“
Anja de Jager
student KIB-1
Vandaar dat ik niet kies voor een reguliere kunstacademie maar op zoek ben naar een beeldende academie met een holistische benadering.”
Aankomend student
Basisjaar
“Ik vind het zo grappig/fijn en leuk dat je direct van les 1 op een of andere manier getraind en uitgedaagd wordt om flexibel te denken. Vaak gebeurt dit zo subtiel dat ik het in eerste instantie helemaal niet door heb maar achteraf er ineens bewust van word.”
Iris Gort Klein Koekamp
Basisjaar
“Laatst op mijn werk heb ik met kinderen gewerkt van 5 en 6 jaar. Ze mochten op een groot blad met plakkaatverf gaan verven met de vingers. Voor elk was het een speciale ervaring. De één bleef rondjes draaien met haar vingers op het blad, de ander ging stippels zetten met de vingers om vervolgens zijn handen helemaal in te smeren en handafdrukken te maken. Een meisje met slechts 10% gezichtsvermogen begon voorzichtig en klein en ging steeds meer het hele blad gebruiken. Allen keken erg opgewekt en vrolijk tijdens het vingerverven. Ook het meisje wat nooit zoveel vertelt als ze bij mij is. Ze was betrokken bij wat ze deed en toen ik op het einde vroeg aan de kinderen wat ze voelden en hoe ze het vonden. Zei dit meisje: ‘Dit heb ik nog nooit gedaan. Ik heb nog nooit met mijn vingers mogen verven. Het voelt heel zacht en fijn’……”
Nadine van der Graaf
Basisjaar

“Jarenlang ben ik op zoek geweest naar een passende opleiding. Vaak vroeg ik mij af: Is dit het wel? Weet ik zeker dat ik investeer in de juiste opleiding voor mij? Het geld was dan een obstakel om überhaupt te beginnen. Toen ik bij ’t Pad kwam vielen al die argumenten van het ene op het andere moment weg. Ik wist zeker dat ik dit wilde, het geld was ineens geen bezwaar meer. Nu, vier jaar later, is de opleiding bij ’t Pad de beste investering in mijn leven geweest. Het heeft me heel veel gebracht in mijn persoonlijke ontwikkeling, en inmiddels ben ik mijn eigen atelier/praktijk aan het opstarten. Zo kan het gaan in het leven, ik zou het iedereen gunnen!”
Annemieke
Basisjaar
Terugblik op 5 jaar ’t Pad. “Vijf jaar geleden kwam ik in aanraking met een workshop ‘op verhaal komen’. Wat een geweldige ervaring om de kracht van de beeldtaal zelf aan de levende lijve te ervaren. Dit wilde ik zelf ook kunnen. Na een vergelijk van meerdere opleidingen kwam ik uit bij Vrije Academie ’t Pad. Een goede keus kan ik vijf jaar later beamen. Ik wilde leren schilderen, leren om mijn innerlijke wereld beeldend uit te kunnen drukken. En ik wilde de kracht van het beeldend werken als therapie kunnen inzetten. Om dat te leren, ontdekte ik al snel, moest ik eerst mezelf weer leren ontdekken. Vooral het leren loslaten van de criticus in mij en naar de roep van mijn innerlijke kind te leren en durven luisteren. Vrije Academie ’t Pad gaf mij hier volop de gelegenheid voor, liet me in mijn waarde, maar ook prikkelend genoeg om uit mijn comfort zone te komen. Twee intensieve KIB jaren brachten me steeds dichter bij mijn kern. Ik had ze niet graag willen missen. Het derde jaar heb ik de ruimte genomen om een jaar HBK te volgen, heerlijk, vrij kunnen experimenteren met verschillende materialen, ik heb geleerd om anders te kijken naar mijn werken, meer te durven doen en mij te bevrijden van de oordelen die ik op mezelf had. De roep in mij om psychosociaal therapeut beeldend te worden werd echter steeds sterker, de vervolgstap naar het 3e jaar PSW was een logisch gevolg. De kracht van de beeldtaal heeft mij in mijn eigen kracht gebracht, dit wilde ik kunnen delen. Het 4e jaar van PSW was de slagroom op het toetje. Het intensiefste jaar, maar het meest waarde-volle jaar voor mij.
Jose Fikken
Psychosociaal therapeut beeldend.
Student Margreeth Zwiggelaar-Ufkes over de route PSW
Psychosociaal Therapeut Beeldend bij de vrije Academie ’t Pad is een bijzondere, unieke opleiding in Nederland. Het biedt de mogelijkheid om creatieve / kunstzinnige therapie te combineren met de methode van Acceptence Commitment Therapy (ACT). Beide methoden, die in de geestelijke gezondheidzorg al veelvuldig worden toegepast, hebben zich in de praktijk en door empirisch onderzoek, al jaren bewezen.
Het zijn magische momenten wanneer een cliënt tot inzicht komt, door op verschillende manieren te kijken naar een beeld dat zelf is gemaakt. En beeldend werken ondersteunt en bevordert het proces van verwerken van gevoelens en emoties.

Nu ik de opleiding heb voltooid kan ik zeggen, dat na ruim 20 jaar werken als coach en trainer, ik eigenlijk met deze combinatie van methoden, de meest zuivere vorm van coachen, begeleiden en geven van therapie heb gevonden. De cliënt helpt zichzelf, heeft de regie, en geeft in meer ontspannenheid, zelf weer vorm aan zijn of haar eigen leven. Een ervaring die je je leven lang bij je draagt. Dat willen we allemaal toch eigenlijk?
Margreeth Zwiggelaar-Ufkes
PSW
“ACT en het beeldend werken heeft het afgelopen jaar veel bij me losgemaakt. Het belang van leven naar je waarden, je kwaliteiten en valkuilen kennen, de belemmerende gedachtes en hoe daar mee om te gaan. Het leren zien van je ‘eigen drama’ en hoe dat je functioneren beïnvloedt.

Het letterlijk zichtbaar maken van die elementen door het inzetten van beeldend werken binnen ACT verwondert me nog elke keer. Wat mij het meest raakt is de eigen verantwoording die ik en dus ieder ander heeft voor de kwaliteit van zijn eigen leven. De keuze die je daarin hebt en ook kunt, mag en misschien wel moet, maken?! Het boek van Viktor Frankl, De zin van het bestaan, was in dat licht mooi om te lezen.” Monique van Vugt
Monique van Vugt
PSW
“Wat heb ik vijf fantastische opleidingsjaren gehad! Vol informatie, innerlijke voeding en creatief leren spelen binnen allerlei opdrachten.. Ik voel me rijk en gevuld en wat ik heb geleerd en ontvangen heb ik weer doorgeven. Hoe mooi zou het zijn, als binnen veel scholings- en opleidingscentra een Padpaadje zou komen Marjan en docenten, bedankt voor deze geweldige inspirerende opleiding!”
Trix Meurs-Dekker
HBK-4
“Ik heb geleerd naar kunst te kijken, mijn gevoel en intuïtie de ruimte te geven en vooral vertrouwen op te bouwen dat ik als persoon met standaard gereedschap toch iets unieks kan neerzetten, en dus een waardevolle bijdrage kan leveren. Vanuit die kracht ben ik, al tijdens het eerste lesjaar, met veel plezier schilderles gaan geven.In het afstudeerjaar holistisch beeldend kunstenaar kon ik, door de ruimte die de opleiding heeft en geeft, mijn eigen weg bewandelen en mijn gekke knutsels onderzoeken. Dat waren vaak authentieke werkstukken met vreemde materialen of andere invalshoek waar ik altijd veel plezier aan beleefde. Maar het waren geen schilderijen en ik dacht lang dat het dus geen kunst kon zijn. Uiteindelijk kreeg ik mijn diploma (zonder schilderij!) met conceptuele kunst: video’s, ruimtelijke werken, fotografie en een performance. Die ruimte bij de opleiding gaf mij vleugels. De vijf jaren op de opleiding zijn voor mij in één woord samen te vatten: schatgraven. Waarbij ik de schat ben en het graven als de weg zie. Mijn innerlijke reis was belangrijk en ik ben daarmee blijer én rijker in mijzelf thuis gekomen.” Albert van der Zwart
Albert van der Zwart
HBK-4
“Wat heb ik vijf fantastische opleidingsjaren gehad! Vol informatie, innerlijke voeding en creatief leren spelen binnen allerlei opdrachten.. Ik voel me rijk en gevuld en wat ik heb geleerd en ontvangen heb ik weer doorgeven. Hoe mooi zou het zijn, als binnen veel scholings- en opleidingscentra een Padpaadje zou komen Marjan en docenten, bedankt voor deze geweldige inspirerende opleiding!”
Trix Meurs-Dekker
HBK-4
Op kunstzinnig vlak heeft het me kennis laten maken met verschillende materialen en verschillende werkmethoden. Ik heb ontdekt dat ik behalve creatief ook kunstzinnig ben en geleerd mijn eigen keuzes te maken. En ik heb geleerd die keuzes te beargumenteren en erachter te blijven staan, ook al zien anderen het anders (of helemaal niet). Op dit moment werk ik met textiel en vind langzaam mijn eigen ding en mijn eigen manier. Op de rest van mijn leven heeft 'tPad een nog veel grotere invloed gehad. Door alle bemoedigingen in het eerste jaar ontdekte ik dat ik goed ben zoals ik ben. Ik vond het lef om angsten en onverwerkt verleden aan te pakken. In het tweede jaar vond ik in het kunstzinnig bezig zijn een manier om te uiten en te verwerken. Deze processen werken nog steeds door. Ik groei verder. Uiteindelijk is het belangrijkste wat ik geleerd heb: keuzes maken. Zowel op persoonlijk als op kunstzinnig gebied. Keuzes maken met hoofd en hart en ze daarna ook uitvoeren. Door 't Pad ben ik in mezelf gaan geloven en durf ik op mezelf te vertrouwen. En is het een dag minder, hebben ze me de tools gegeven om er mee om te gaan. En dit is zowel op kunstzinnig als op persoonlijk gebied.

Padlessen werken door in de klas….

“Verleden week had ik met een eerste jaars groep mavo/havo een nabespreking van de tekeningen op de manier zoals dat op ’t Pad ook voorkomt. Het was niet gericht op cijfers (wie heeft de opdracht het beste uitgevoerd), maar op hoe de tekeningen waren gemaakt. (Toon, manier van tekenen, plaatsing op het vel etc.) Er waren 24 leerlingen, een kleine klas weliswaar, en ze waren zeer betrokken, het was muis-stil en de leerlingen bekeken elkaars werk aandachtig en luisterden met belangstelling naar elkaars commentaar.”
Josephien Tros

Pad-methode in de bajes

Plonie werkt ‘in de bajes’. Een reflectie op haar beeldend werk daar.

Ruud zegt dat hij mij wel wil helpen, als cliënt, bij de oefensessies. Ruud is groot, sterk, stoer. Zijn lichaam is van boven tot onder bedekt met tatoeages. Hij vindt iets is goed of fout, zwart of wit. Winnen is zijn motto. Hij legt zichzelf en de omgeving hoge eisen op. Kan geen nee verdragen. Hij is constant alert en zorgt dat hij alles goed kan overzien. Hij gedraagt zich als leider en laat niet met zich spotten. Ruud zit in de gevangenis, voor moord. Op zijn vader. Ruud krijgt opdrachten van mij.

Tekenopdrachten. Grote handen houden een kleurpotlood vast. Geconcentreerd, in stilte, werkt hij aan de verschillende beelden. Laat zich verrassen door de opdrachten die hij krijgt. Hij vraagt of het goed is wat hij doet. Legt zijn handen desgevraagd op zijn tekening. Ruud heeft er minder moeite mee om het te doen, dan ik om het aan hem te vragen. Langzaam maar zeker laat hij iets van zijn controle los. We groeien beiden in dit proces. Ik laat hem contact maken met het beeld, met zijn lichaam. Vraag hem te voelen wat er te voelen valt. Ruud ‘voelt’ en beweegt mee. Hij kan benoemen waar de spanning in zijn lijf zit. Hij doet trouw de oefeningen om te gronden, tijdens de sessies, maar ook in zijn cel. En hij merkt dat het hem helpt. Hij daagt zichzelf steeds meer uit, in het beeldend werken en daarbuiten. En dit is belangrijk voor hem. Hij wordt flexibeler in zijn doen en laten, kan situaties meer accepteren, zonder ze naar zijn hand te willen zetten.

Ruud vertelt trots dat hij na een heftig incident op de afdeling, een werkzame actie in kon zetten. Hij bleef in contact met zichzelf en zijn omgeving. Een grote winst!
En zo bewegen we flexibel door de hexaflex.

Elke sessie aan de hand van een beeldende opdracht, die we samen dichtbij en op afstand bekijken, draaien, waarover ik vragen stel en waarmee hij contact maakt.
In het beeld leert hij nuanceren, kleur aanbrengen. En hij kan dit vertalen naar zijn dagelijks leven.

Eén keer wordt hij echt boos, op zichzelf. En noemt het beeld wat hij gemaakt heeft een ‘kuttekening’ omdat het hem laat zien dat hij niet perfect is. Confronterend voor hem.

En toch komt hij elke keer terug. Met positieve ervaringen.

Als ik hem na acht sessies vraag of hij in een zin kan benoemen wat de sessie hem hebben opgeleverd, heeft hij daar maar een woord voor nodig: “BALANS!”