Acceptatie en vermijding zijn belangrijke onderdelen van de Acceptatie en Commitment Therapie Hexaflex. Maar wat betekenen die inflexibele en flexibele vorm nu eigenlijk?

Het gaat hier om de manier waarop we omgaan met wat er is, met wat we tegenkomen in het leven. Tegenslag is niet te voorkomen, maar hoe gaan we er mee om? Accepteren we het, of verlaten we ons op een van onze vele vermijdingstechnieken?

Niets is zo leuk als het onderwerp vermijding, want geen vermijding is ons vreemd. Een beetje Nederlander is er mee opgevoed: ‘Hou je groot’, ‘Ah, joh, neem er nog eentje, is zo gezellig’, ‘Echt, heeft ze dat gedaan?’. Want we nemen graag de kortste weg uit een teleurstelling, verlies of falen. We onderdrukken ons gevoel, leggen de oorzaak van ons lijden graag buiten onszelf en geven dus liefst een ander de schuld. En op de korte termijn heeft dat ook zeker een prettig effect. Je voelt het verlies, falen of teleurstelling op dat moment lekker niet meer. Elke keer dat je je zelf ‘helpt’ met niet te zijn bij wat er is wordt dat wat je vermijdt in je zelf op den duur groter en groter….

Maar wat werkt dan wel? En wat werkt dan wel vooral op den lange duur? Dat is acceptatie. Nu is het woord acceptatie in het Nederlands eigenlijk een te passief en gelaten woord. Acceptatie in ACT begrippen is actief en werkelijk zijn met wat er is. Dus, je duwt de gevoelens niet weg, je vecht er niet tegen, je neemt wel waar wat er zich in je laat zien aan gedachten en gevoelens, doch je valt er niet mee samen maar (door)leeft ze. Je kunt immers al die spontane gedachten en gevoelens niet controleren. Als je dat wel probeert kost dat heel veel energie en die energie kun je dan niet meer gebruiken om echt te leven.

In het begin is dat sowieso best moeilijk, want hoe doe je iets dat je nooit geleerd hebt. En het bij de zuivere pijn blijven is natuurlijk niet lekker of gezellig. Maar het voordeel is dat je de meest zuivere kijk op je leven krijgt en daardoor ook beter in staat bent echt en levend te zijn.